بینایی باطنی . . .

السلام علیک یا فاطمه الزهرا سلام الله علیها بینایی باطنی . . . مرحوم سید احمد کربلایی یکی از بزرگان بوده است . نامه هایی میان ایشان وعالم بسیار بزرگ مرحوم حاج شیخ محمد حسین اصفهانی (رض) استاد علامه طباطبایی رد و بدل شده است گفتند اقا سید احمد یک چشمش کور بوده . علامه طباطبایی نقل می کردند که او در اخرین نامه اش می نویسد :  دوست دارم که چشم دیگرم هم کور بشود که جز او دیگر چیزی را نبینم . یک چنین کوری که از هر بینایی بیناتر است. ابو بصیر از اصحاب حضرت باقر وحضرت صادق (علیهما السلام ) است وکور بوده . روزی حضرت باقر (ع) با بعضی از اصحاب در مسجد مدینه نشسته بودند حضرت عملی را انجام دادند که ممکن است شما تعجب کنید .ولی تعجب نکنید که این را خیلی از شیعیان کوچکشان هم دارند (من سراغ دارم «از قول شهید مطهری»). حضرت به انهایی که انجا بودند فرمود که من الان اینجا همین طور که نشسته ام مخفی می شوم  هر کسی که می اید از او سراغ مرا بگیرید ببینید چه جوابی میدهد؟ افرادی امدند واینها می پرسیدند از ابی جعفر سراغی داری ؟ میگفتند نه (امام نشسته بود و آنها نمی دیدند). ابو بصیر کور وارد شد حضرت اشاره کرد فرمود از این بپرسید. گفتند : ابو بصیر ! از ابی جعفر خبری داری ؟ گفت : پس این خورشید تابان چیست که اینجا نشسته؟ این مقام انسان را نشان می دهد  که در انسان حس هایی وجود دارد که اگر انها را تربیت کند چیزهایی را می بیند که هیچ بینای سری آن چیزها را نمی بیند.    آشنایی با قرآن (شهید مطهری) ج4. صص191.192