رازهای آرامش در رودخانه هستی

مرد جوانی کنار نهر آب نشسته و غمگین و افسرده به سطح آب زل زده بود؛ مرد سالخورده ای از آنجا می گذشت. او را دید و متوجه حال پریشانش شد؛ کنارش نشست. مرد جوان بی اختیار گفت: «عجیب آشفته ام و همه چیز در زندگی ام به هم ریخته است. به شدت نیازمند آرامش هستم و نمی دانم این آرامش را کجا پیدا کنم؟» مرد سالخورده برگی از درخت کند و آن را داخل نهر آب انداخت و گفت: «به این برگ نگاه کن؛ وقتی داخل آب می افتد خود را به جریان آب می سپارد و با آن می رود.» سپس سنگی بزرگ را از کنار جوی آب برداشت و داخل نهر انداخت. سنگ به خاطر سنگینی اش داخل نهر فرو رفت و در عمق آب کنار بقیه سنگ ها قرار گرفت. مرد سالخورده گفت: «این سنگ را هم که دیدی. به خاطر سنگینی اش توانست بر نیروی جریان آب غلبه کند و درعمق نهر قرار گیرد. اما امواجی را روی آب ایجاد کرد و بر جریان آب تاثیر گذاشت حال تو به من بگو آیا آرامش سنگ را می خواهی یا آرامش برگ را؟» مرد جوان متحیر به او نگاه کرد و گفت:  « برگ که آرام نیست. او با هر افت و خیز آب نهر بالا و پایین می رود و الان معلوم نیست کجاست! لااقل سنگ می داند کجا ایستاده و با وجودی که در بالا و اطرافش آب جریان دارد اما محکم ایستاده و تکان نمی خورد. من آرامش سنگ را ترجیح می دهم.» مرد سالخورده لبخندی زد و گفت: «پس حالا که خودت انتخاب کردی چرا از جریان های مخالف و ناملایمات جاری زندگی ات می نالی؟ اگر آرامش سنگ را برگزیده ای پس تاب ناملایمات را هم داشته باش و محکم هر جایی که هستی؛ آرام و قرار خود را از دست مده و در عوض از تاثیری که بر جریان زندگی داری خشنود باش.» مرد جوان از مرد سالخورده پرسید: «شما اگر جای من بودید آرامش سنگ را انتخاب می کردید یا آرامش برگ را؟» پیرمرد لبخندی زد و گفت: «من در تمام زندگی ام خودم را با اطمینان به خالق رودخانه هستی به جریان زندگی سپرده ام و چون می دانم در آغوش رودخانه ای هستم که همه ذرات آن نشان از حضور یار دارد پس از افت و خیزهایش هرگز دل آشوب نمی شوم. من آرامش برگ را می پسندم؛ ولی می دانم که خدایی هست که هم به سنگ توانایی ایستادگی را داده است و هم به برگ توانایی همراه شدن با افت و خیزهای سرنوشت.»