اشعر زیبا درباره انتظار8

یار من یوسف نیا     یار من یوسف نیا اینجا کسی یعقوب نیست  لحظه ای چشمانشان از دوریت مرطوب نیست  ای گل زیبای من از غربتت اشکی نریز  نازنین اینجا خدا هم پیششان محبوب نیس نوبهارم در فراقت هیچ کس محزون نشد   منجی انسانیت اینجا شرایط جور نیست گرچه در هر جمعه ای زیبا دعایت می کنند این دعاها بر زبان است جنسشان مرغوب نیست مهربان، اینجا همه مرعوب دنیا گشته اند  طوق ها بر گردن است و، هیچکس منصور نیست                                                                                                                                                                                                                                                                                                   http://romagha.blogfa.com

در گوشه ای با خون دل، انشا نوشتم

درمدرسه،که جای ِتعلیم و ادب هست آقا ز من پرسید:بابایت چه کاره است؟؟ گفتم که بابا،بهـترین بابای دنـیاست گفتاکه این هفته(پدر)موضوع انشاست با ناله و با گریـه و هاها نـوشتم در گوشه ای با خون دل، انشا نوشتم آقا بـدان،بابای من همتـا نـدارد بابای من،یک دست وهم یک پا ندارد از ضربه ی ترکش به سر موجی شد،آقا گاهی سخن گوید شبانه با خود ،آقا گویـد ز فکّه،از هـویزه،از شلمچه از شیمیایی های در خاکِ حلبچه از.... از.... آقا بگو این هفته انشا نمره ام چیست؟ از درد بابایم،خجالت میکشد بیست20(بهلول حبیبی زنجانی)

هنوزم عشق سلطانش تو هستی

هنوزم عشق سلطانش تو هستی کتاب روزگارانش تو هستی   نشان عشق گویند بی‌قراریست صبوری سنگ دورانش تو هستی   فتاده یوسفی در چاه کنعان عزیزی در بیابانش تو هستی   بریده دل ز اسماعیل بابش صبور دست لرزانش تو هستی

از جبهه گریختن گناهی ست بزرگ

از جبهه گریختن گناهی ست بزرگ رفتن به جدال نفس کاری ست بزرگ ما بر سر پست انقلابیم اکنون خفتن سر پست اشتباهی ست بزرگ... **لبیک عشق ایران زمین**

من آیا زنده ام وقت ظهورت؟

مهدی جان..... سوالی ساده دارم از حضورت من آیا زنده ام وقت ظهورت؟ اگر تو آمدی و من رفته بودم اسیر سال و ماه و هفته بودم دعایم کن دوباره جان بگیرم بیایم در رکاب تو بمیرم السلام علیک یا اباصالح المهدی(عج)

نیا نیا گل نرگس جهان که جای تو نیست...

به هیچ عنوان خوشم نیومد از این شعر پر از درد،ولی چه کنم که متاسفانه واقعیت این روزهای جهات ماست.به امید ظهورت یا صاحب زمان...نیا نیا گل نرگس جهان که جای تو نیستدو صد ترانه به لب ها یکی برای تو نیست!نیا نیا گل نرگس که در زلال دلیهزار آیینه نقش و یکی برای تو نیست!نیا نیا گل نرگس فدا شوی مولاهــزار نامۀ کوفـی یکی برای تو نیست!نیا نیا گل نرگس که در زلال دلیهزار آینه نقش و یکی ز خال تو نیست!نیا نیا گل نرگس تو را به خاک بقیعکه شهر ما نه مُهیای گامهای تو نیست! نیا نیا گل نرگس به آسمان سوگندقسم به نام و نهادت دلی برای تو نیست!نیا نیا گل نرگس ز رنجمان تو مکاهکسی ز خلق و خلائق فدای راه تو نیست!نیا نیا گل نرگس بدان و آگه باشکه جای سجده گهِ ما هنوز مال تو نیست!نیا نیا گل نرگس که چون علی تنهابه فجر صبح ظهورت کسی کنار تو نیست!نیا نیا گل نرگس به مجلس ندبهکه ندبه ، ندبه خرقه است و پایگاه تو نیست!نیا نیا گل نرگس دعای عهد کجاستنه این نماز جماعت به اقتدای تو نیست!نیا نیا گل نرگس به جان تشنه عشقدعا دعای ظهور است ولی برای تو نیست!نیا نیا گل نرگس سقیفه ها برپاستردای سبز خلافت ولی برای تو نیست! نیا نیا گل نرگس به مادرت زهراکسی برای شهادت به کربلای تو نیست!نیا نیا گل نرگس نیا به دعوت ماهزار نامه کوفی یکی برای تو نیست!نیا نیا گل نرگس فدا شوی مولابرای عصر عجیبی که خواستار تو نیست!

یا امام رضا(ع)

تو آسمان منی من پرنده‌ام آقا برای بال من آغوش خویش را بگشا که کوچ کرده‌ام از سردسیری تشویش به گرمسیر دل‌انگیز گنبدت مولا گذشته‌ام من از انبوه جنگل تردید و حجم خشک نفس‌گیری بیابان‌ها غریب‌تر ز مسافر غریب‌تر ز غروب کشانده مهر تو ای خوب تا کجا ما را رسیده‌ام لب ایوان نگاه من ابری شکوه گنبد خورشیدگونه‌ات پیدا کنون به وسعت جغرافیای دلتنگی نشسته‌ام بزنم باز دل به این دریا کویر تجربه‌ی تلخ لحظه‌های من‌ است تو مثل جاری آبی بر این عطش اما شعر از : پروانه نجاتی

مناجات با امام زمان

عصر یک جمعه دلگیر، دلم گفت بگویم بنویسم که چرا عشق به انسان نرسیده است؟چرا آب به گلدان نرسیده است؟چرا لحظهء باران نرسیده است؟ وهر کس که در این خشکی دوران به لبش جان نرسیده است، به ایمان نرسیده است و غم عشق به پایان نرسیده است. بگو حافظ دلخسته زشیراز بیاید بنویسد که هنوزم که هنوز است چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیده است ؟چرا کلبه احزان به گلستان نرسیده است؟دل عشق ترک خورد، گل زخم نمک خورد، زمین مرد، زمان بر سر دوشش غم و اندوه به انبوه فقط برد،فقط برد، زمین مرد، زمین مرد ،خداوند گواه است،دلم چشم به راه است، و در حسرت یک پلک نگاه است، ولی حیف نصیبم فقط آه است و همین آه خدایا برسد کاش به جایی، برسد کاش صدایم به صدایی... عصر این جمعه دلگیر وجود تو کنار دل هر بیدل آشفته شود حس، تو کجایی گل نرگس؟به خدا آه نفس های غریب تو که آغشته به حزنی است زجنس غم و ماتم، زده آتش به دل عالم و آدم مگر این روز و شب رنگ شفق یافته در سوگ کدامین غم عظمی به تنت رخت عزا کرده ای؟ ای عشق مجسم! که به جای نم شبنم بچکد خون جگر دم به دم از عمق نگاهت. نکند باز شده ماه محرم که چنین می زند آتش به دل فاطمه آهت به فدای نخ آن شال سیاهت به فدای رخت ای ماه! بیا صاحب این بیرق و این پرچم و این مجلس و این روضه و این بزم توئی ،آجرک الله!عزیز دو جهان یوسف در چاه ،دلم سوخته از آه نفس های غریبت دل من بال کبوتر شده خاکستر پرپرشده، همراه نسیم سحری روی پر فطرس معراج نفس گشته هوایی و سپس رفته به اقلیم رهایی، به همان صحن و سرایی که شما زائر آنی و خلاصه شود آیا که مرا نیز به همراه خودت زیر رکابت ببری تا بشوم کرب و بلایی، به خدا در هوس دیدن شش گوشه دلم تاب ندارد ،نگهم خواب ندارد، قلمم گوشه دفتر غزل ناب ندارد، شب من روزن مهتاب ندارد، همه گویند به انگشت اشاره مگر این عاشق بیچاره ی دلداده ی دلسوخته ارباب ندارد...تو کجایی؟ تو کجایی شده ام باز هوایی،شده ام باز هوایی... گریه کن ،گریه وخون گریه کن آری که هر آن مرثیه را خلق شنیده است شما دیده ای آن را و اگر طاقتتان هست کنون من نفسی روضه ز مقتل بنویسم، و خودت نیز مدد کن که قلم در کف من همچو عصا در ید موسی بشود چون تپش موج مصیبات بلند است، به گستردگی ساحل نیل است، و این بحر طویل است وببخشید که این مخمل خون بر تن تبدار حروف است که این روضهء مکشوف لهوف است، عطش بر لب عطشان لغات است و صدای تپش سطر به سطرش همگی موج مزن آب فرات است، و ارباب همه سینه زنان کشتی آرام نجات است ،ولی حیف که ارباب «قتبل العبرات» است، ولی حیف که ارباب«اسیر الکربات» است، ولی حیف هنوزم که هنوز است حسین ابن علی تشنهء یار است و زنی محو تماشاست زبالای بلندی، الف قامت او دال و همه هستی او در کف گودال و سپس آه که «الشّمرُ ...»خدایا چه بگویم «که شکستند سبو را وبریدند ...» دلت تاب ندارد به خدا با خبرم می گذرم از تپش روضه که خود غرق عزایی، تو خودت کرب و بلایی، قسمت می دهم آقا به همین روضه که در مجلس ما نیز بیایی، تو کجایی ... تو کجایی

یعنی چه؟

آسمان خشک شد و نیست خبر، یعنی چه؟ شعر می بارد و اکسیر هنر یعنی چه؟رنگ این قافیه از غم شد و وزنش ماتم هی ردیفم شده: او رفته سفر...، یعنی چه؟ روضه خوان گفت تو را کرب و بلا خواهم برد هر که دارد هوس خون جگر یعنی چه؟ روضه خوان گفت زنی پشت دری... اما بعد... تو بیا ترجمه کن سینه و در یعنی چه؟ گفت مردی شده غربت زده و محرم چاه پس «علیٌ بشرٌ کیفَ بَشر» یعنی چه؟ گفت یک کودک لب تشنه به دنبال سراب بر کف دست پدر... تیر سه سر یعنی چه؟ آه ای حضرت موعود بیا ثابت کن "ارثِ این مادرِ خم گشته کمر" یعنی چه؟یا مهدی ادرکنی

اللهم عجل لولیک الفرج . . .

ایام انتظار . . . بیا  که    از    قدمت    سبزی   بهار   بیاید                               بیا که روشنی روز و روزگار  بیاید خزان  ظلم  به   تاراج  باغ  دست  گشوده                               بیا    بیا  که    بهمراه  تو    بهار    بیاید امید  خفته  به  دل های  بی  شکیب  بخیزد                              قرار رفته ز جان های بی قرا ر  بیاید خوشا ظهور تو مهدی که از شمیم کلامت                             نهال      وعده    پیغمبران     ببار   بیاید بیا  که   عیسی  پشت  سرت  نماز  گذارد                              بیا که خضر به پیش تو پرده دار بیاید جهان  بخاک  فتاد از حکومت  بت و  بتگر                              بیا که  دولت  قرآن  بروی  کار  بیاید بشر  در  آرزوی  نهضتت   نشسته   الهی                               که  نخل  آرزویش زودتر  ببا ر بیاید نخواهمت که بگریی ولی بگریه دعا  کن                              که    وقت   رفتن   ایام     انتظار    بیاید                                                       زالتفات تو و انفعال خویش (موید)                                                       به آستان عطای تو شرمسار بیاید                                                                                                                                (حاج سید رضا موید) به امید ظهور مولی و سرورمان حضرت حجت (عج) که صد البته نزدیک است.