ما را غلام حضرت هادی نوشته اند دیوانگان غیر ارادی نوشته اند

داستان زنان در قرآن کریم(1)

درعلوم مربوط به قرآن سرفصلی تحت عنوان «اعلام قرآن» وجوددارد.بحث زنان درقرآن نیز در ذیل این عنوان مطرح می‌شود .هرچند ازمنظرهای متعددی می توان به موضوع زن ازنگاه قرآن پرداخت اما در چند بلاغی که داستان زنان درقرآن رادنبال خواهیم کرد ،ازمنظر اعلام قرآن به این موضوع می پردازیم و این که درکتاب آسمانی ما مسلمانان نام چه زنانی وبا چه اوصافی آمده است ؟ ازآن جا که قرآن کریم کتاب هدایت است، اگر از اشخاص هم نام می برددر راستای نقش آنان درمسیر هدایت گری به حق وتوحید است و به این دلیل پیامبران الهی بیشترین اشخاصی هستند که نامشان درقرآن آمده است .به بیان دیگر، قرآن کریم ازمنظر اعلام، تاریخ پیامبران و ماجرای مواجهه آن ها با طاغوت‌های زمانه است که به مقابله با ندای توحیدی وعدالت خواهانه پیامبران پرداخته اند و چون (بنابه نظر معروف)پیامبر زن درتاریخ نداریم ، از زنان به طور خاص درقرآن نامی به میان نیامده است وتنها زنی که نام او بارها و بارها تکرار شده و حتی سوره ای نیز به نام وی شده است ،حضرت مریم (س)مادرحضرت عیسی (ع)است .البته در قرآن کریم، به طور غیر مستقیم وبا ذکر اوصاف از زنان متعددی نام برده شده است . حوا همسر آدم(ع) درقرآن کریم نام همسر حضرت آدم (ع)نیامده وتنهاازآن با وصف همسر آدم یاد شده است ،آن هم درماجرای فرمان خداوندبرای سکونت آدم (ع)وهمسرش حوا دربهشت که این داستان در سه سوره قرآن یعنی سوره بقره ،اعراف و طه بیان شده است .دراین ماجرا که بحث آفرینش نخستین انسان مطرح می شود، خداوند می فرماید:

گناهی که بخشیدنی نیست!!

یأس و نومیدی از رحمت و مغفرت الهی از بزرگترین گناهان است؛ زیرا آنچه سبب یأس از رحمت و مغفرت پرودگار عالم می شود، ضعف اعتقاد به قدرت و کرم و رحمت بی پایان اوست و قرآن مجید آن را از صفات کفار قرارداده است و می فرماید:(... وَلاَ تَیْأَسُواْ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِنَّهُ لاَ یَیْأَسُ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ : و از فرج و رحمت خدا نومید نشوید، که جز کافران از رحمت خدا نومید نگردند !)[1] هر شخصی که مرتکب گناهی می شود تا وقتی مأیوس نباشد ، در صدد توبه بر آمده و با استغفار آمرزیده می‌شود ولی شخص مأیوس آمرزیده شدنی نیست ؛ زیرا امیدی به آمرزش و مغفرت الهی ندارد تا توبه نماید. خداوند تبارک و تعالی خودش را در قرآن به قبول کننده توبه توصیف می‌فرماید:(وَهُوَ الَّذِی یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَیَعْفُو عَنِ السَّیِّئَاتِ وَیَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ ؛ و اوست که توبه را از بندگانش مى‏پذیرد و از گناهان مى‏گذرد و آنچه را که به جا مى‏آورید مى‏داند.)[2] و اسماء شریفه تواب، غفار، غفور، غافرالذنب، قابل التوب را از اسماء خود قرار داده است و به طور عموم گناهکاران را به سوی خود دعوت فرموده و آنها را امر به توبه کرده است . در این مورد تامل در مفاد این آیه شریفه کافی است که فرمود: (قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ : بگو: اى بندگان من که در جنایت به خویش (به واسطه گناه) از حد گذشتید، از رحمت خدا نومید مگردید، بى‏تردید خداوند همه گناهان را (به وسیله توبه هر چند شرک باشد) مى‏آمرزد، زیرا اوست آمرزنده و مهربان.)[3] در این آیه شریفه چند نکته ظریف وجود دارد که بسیار قابل توجه می‌باشد:

رهبر معظم انقلاب چه نظری درباره عبارت"خلیج عربی" دارند؟

پایگاه اطلاع‌رسانی khamenei.ir نظر رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره عبارت "خلیج عربی" را منتشر کرد.به گزارش گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله خامنه‌ای نظر رهبر معظم انقلاب درباره عبارت"خلیج عربی" را منتشر کرد. «خلیج عربى» دروغ استاخیراً کویتیها اطلس تاریخ اسلام را درست کرده‌اند که از محتوایش اطلاعى ندارم؛ ولى از لحاظ طبع، کتاب خیلى بزرگى است. پارسال، امیر کویت دو نسخه از آن را براى من فرستاد که من یک نسخه‌اش را به کتابخانه‌ى نهاد ریاست جمهورى دادم و نسخه‌ى دیگر را در کتابخانه‌ى خودم نگه داشتم. اطلس تاریخ اسلام توسط کویتی‌ها درست شده که تقریباً بدون استثنا مورد استفاده‌ى همه‌ى مسلمانهاست. این‌که مى‌گویم تقریباً، به این دلیل است که «خلیج فارس» را «خلیج عربى» نوشته است که اگر الان به ما پول دستى هم بدهند، حاضر نیستیم این کتاب را در کتابخانه‌هاى خودمان ترویج و یا به فارسى ترجمه کنیم؛ چون «خلیج عربى» دروغ است. اگر یک وقت خواستیم این را برگردانیم، حتماً «خلیج فارس» خواهیم نوشت. البته، یک جا هم از دستشان در رفته و تصویر یکى از نقشه‌هاى قدیمى را چاپ کرده‌اند و «الخلیج الفارسى» را به‌کار برده‌اند. با این‌که همه جا و در همان نقشه‌هاى قدیمى، این اصطلاح را عوض کرده‌اند، ولى یک جا تصادفاً براى اتمام حجّت، در این کتاب به این بزرگى و با این همه خرج چاپ، اصطلاح «الخلیج الفارسى» را نوشته‌اند.غرضم این بود که گاهى اوقات تاریخ و جغرافیا را مى‌نویسند، اما نکته‌یى در آن هست که ما نسبت به آن حساسیم. حالا این از جهت ملّیش بود که البته الان خلیج فارسى و عربى براى ما فقط ملى هم نیست؛ سیاسى و اعتقادى هم است.بیانات در دیدار با اعضاى بنیاد دائرةالمعارف اسلامى 68/7/30

نماز در میان خرابه ها

آخرین خبر/ دو مسلمان بنگلادشی در حال خواندن نماز در مجاورت ساختمان تخریب شده در این کشورعکس از استریت تایمز

اشعر زیبا درباره انتظار8

یار من یوسف نیا     یار من یوسف نیا اینجا کسی یعقوب نیست  لحظه ای چشمانشان از دوریت مرطوب نیست  ای گل زیبای من از غربتت اشکی نریز  نازنین اینجا خدا هم پیششان محبوب نیس نوبهارم در فراقت هیچ کس محزون نشد   منجی انسانیت اینجا شرایط جور نیست گرچه در هر جمعه ای زیبا دعایت می کنند این دعاها بر زبان است جنسشان مرغوب نیست مهربان، اینجا همه مرعوب دنیا گشته اند  طوق ها بر گردن است و، هیچکس منصور نیست                                                                                                                                                                                                                                                                                                   http://romagha.blogfa.com

دعای روز دوشنبه

بنام خداى بخشاینده مهربان اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَمْ یُشْهِدْ اَحَداً حینَ فَطَرَ السَّمواتِ وَ الاَْرْضَ وَ ستایش خاص خدایى است که هیچکس را گواه نیاورد در آن هنگامى که آسمانها و زمین را آفرید و لاَاتَّخَذَ مُعیناً حینَ بَرَءَ النَّسَماتِ لَمْ یُشارَکْ فِى الاِْلهِیَّةِ وَ لَمْ یُظاهَرْ کمک کارى براى خود نگرفت در آن هنگامى جنبندگان را پدید آورد در معبودیت خود شریک ندارد فِى الْوَحْدانِیَّةِ کَلَّتِ الاَْلْسُنُ عَنْ غایَةِ صِفَتِهِ وَ الْعُقُولُ عَنْ کُنْهِ در یکتایى پشتیبانى نشود زبانها از حد وصفش لال و عقلها از کنه مَعْرِفَتِهِ وَ تَواضَعَتِ الْجَبابِرَةُ لِهَیْبَتِهِ وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِخَشْیَتِهِ وَ انْقادَ معرفتش عاجز است گردنکشان در برابر هیبتش فروتن و چهره ها از بیم و هراسش خاضع و کُلُّ عَظیمٍ لِعَظَمَتِهِ فَلَکَ الْحَمْدُ مُتَواتِراً مُتَّسِقاً وَ مُتَوالِیاً مُسْتَوْسِقاً [ثِقاً] هر بزرگى در عظمتش رام گشته پس خاص تو است ستایش پى درپى و منظم ، و دنباله دار و محکم وَصَلَواتُهُ عَلى رَسُولِهِ اَبَداً وَ سَلامُهُ داَّئِماً سَرْمَداً اَللّهُمَّ اجْعَلْ اَوَّلَ و درودهاى ابدى و تحیت همیشگى و دائمى تو بر پیامبرت باد خدایا آغاز یَوْمى هذا صَلاحاً وَ اَوْسَطَهُ فَلاحاً وَ آخِرَهُ نَجاحاً وَاَعُوذُ بِکَ مِنْ امروز مرا صلاح و وسطش را رستگارى و پایانش را کامروایى قرارده و پناه مى برم به تو از یَوْمٍ اوَّلُهُ فَزَعٌ وَ اَوسَطُهُ جَزَعٌ وَ آخِرُهُ وَجَعٌ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُکَ روزى که آغازش ترس و وسطش بى تابى و پایانش درد و رنج باشد خدایا از تو آمرزش خواهم لِکُلِّ نَذْرٍ نَذَرْتُهُ وَ کُلِّ وَعْدٍ وَعَدْتُهُ وَ کُلِّ عَهْدٍ عاهَدْتُهُ ثُمَّ لَمْ اَفِ بِهِ براى هر نذرى که کرده ام و هر وعده اى که دادم و هر عهدى که بستم ولى به آن وفا نکرده ام و درباره وَ اَسْئَلُکَ فى مَظالِمِ عِبادِکَ عِنْدى فَاَیَّما عَبْدٍ مِنْ عَبیدِکَ اَوْ اَمَةٍ مِنْ حقوق و مظلمه هایى که از بندگانت به گردن دارم درخواست مى کنم که هر بنده اى از بندگانت یا هر کنیزى از اِماَّئِکَ کانَتْ لَهُ قِبَلى مَظْلِمَةٌ ظَلَمْتُها اِیّاهُ فى نَفْسِهِ اَوْ فى عِرْضِهِ اَوْ کنیزانت که در گردن من حقى دارد و از من ستمى به او رسیده در جانش یا در ابرویش  فى مالِهِ اَوْ فى اَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ اَوْ غیبَةٌ اغْتَبْتُهُ بِها اَوْ تَحامُلٌ عَلَیْهِ بِمَیْلٍ در مالش یا در خانواده و فرزندش یا غیبتى از او کرده ام یا بارى بر دوشش نهاده ام که سببش خواهش اَوْ هَوىً اَوْ اَنَفَةٍ اَوْ حَمِیَّةٍ اَوْ رِیاَّءٍ اَوْ عَصَبِیَّةٍ غاَّئِباً کانَ اَوْ شاهِداً وَ یا هواى نفس یا خودخواهى یا رشک یا خودنمایى یا تعصب بیجا بوده چه آن کس غایب باشد چه حاضر، حَیّاً کانَ اَوْ مَیِّتاً فَقَصُرَتْ یَدى وَضاقَ وُسْعى عَنْ رَدِّها اِلَیْهِ وَ زنده باشد یا مرده ، و دست من اکنون کوتاه و وسعم نارسا است از اینکه آن حق را به او رد کنم و الْتَحَلُّلِ مِنْهُ فَاَسْئَلُکَ یا مَنْ یَمْلِکُ الْحاجاتِ وَهِىَ مُسْتَجیبَةٌ لِمَشِیَّتِهِ از او حلالیت جویم پس از تو مى خواهم اى کسى که مالک حاجاتى و به خواست تو آنها مستجاب گردد وَ مُسْرِعَةٌ اِلى اِرادَتِهِ اَنْ تُصَلِىَّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ و بسوى اراده ات شتابان شوند (مى خواهم ) که درود فرستى بر محمد و آلش و آن شخص تُرْضِیَهُ عَنّى بِما شِئْتَ وَ تَهَبَ لى مِنْ عِنْدِکَ رَحْمَةً اِنَّهُ لا تَنْقُصُکَ به آنطور که خواهى از من خوشنود گردانى و از نزد خود به من رحمتى بخشى زیرا که آمرزش از تو نکاهد الْمَغْفِرَةُ وَ لا تَضُرُّکَ الْمَوْهِبَةُ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ اَللّهُمَّ اَوْلِنى فى و بخشش به تو زیان نرساند اى مهربانترین مهربانها خدایا به من عطا کن در کُلِّ یَوْمِ اثْنَیْنِ نِعْمَتَیْنِ مِنْکَ ثِنْتَیْنِ سَعادَةً فى اَوَّلِهِ بِطاعَتِکَ وَ نِعْمَةً هر روز دوشنبه دو نعمت از جانب خودت یکى خوشبختى در اول روز به وسیله فرمانبردارى تو و دیگر نعمتى فى اخِرِهِ بِمَغْفِرَتِکَ یا مَنْ هُوَ الاِْلهُ وَ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ سِواهُ. در آخر روز به آمرزش و مغفرتت اى کسى که تنها معبود ما او است و گناهان را جز او کسى نیامرزد   *****منبع:آسمونی